Najlepsze zespoły indie z lat 80

Ach, lata 80-te, dekada wielkich włosów i większych naramienników, spandeksu i baletu Spandau. (To nazwa zespołu, na wypadek gdybyś nie wiedział.)

Spędziłem wiele szczęśliwych godzin (i szczęśliwych godzin), grając w klubowej scenie w Bostonie. Miałem szczęście zobaczyć niesamowite zespoły w miejscach dla mniej niż 500 osób. To sprawiło, że znalazłem się w omdleniu od tak znanych nazwisk jak Blondie, B-52, Eurythmics, Pretenders, Ramones, Red Hot Chili Peppers, Bryan Ferry i Squeeze. Samo myślenie o tych gorących czasach wywołuje dreszcze.

Patrząc wstecz, muzyka, która naprawdę określa moją dekadę, wykracza poza te (i jeszcze większe) ikony o międzynarodowej sławie. Każda dyskusja na temat muzyki z lat 80., przynajmniej dla mnie, musi obejmować kilka mniej znanych piosenek i artystów.

Poniższe zespoły indie przywołują radosne wspomnienia z mojego źle spędzonego młodego wieku. Mam nadzieję, że zrobią to samo dla ciebie!

Najlepsze zespoły indie z lat 80

1. Kowboje ćpuny
2. Łańcuch Jezusa i Maryi
3. Gwałtowne kobiety
4. The Pixies
5. Motele
6. Norek DeVille
7. Joan Armatrading
8. BoDeans
9. Miłość i rakiety

1. Junkies Cowboy

Cowboy Junkies to trio rodzeństwa z Kanady z alternatywnym brzmieniem country. Plotka głosi, że ich ospały, hipnotyczny dźwięk przypomina haj heroiny.

The Trinity Session to być może ich najbardziej znana płyta, nagrana na żywo w ciągu jednego dnia na jednym mikrofonie w kościele w Toronto. Płyta zawiera bardzo fajną wersję „Sweet Jane” Lou Reeda. Reed podobno podobał się wersji utworu Junkies lepiej niż jego, więc zaczął wykonywać ich wersję na koncercie.

Powiedziałem: „Mamo, on jest szalony i on mnie przeraża

Ale chcę go przy sobie

Chociaż jest dziki i zły

A czasem po prostu szalony

Potrzebuję go, żeby był zadowolony

2. Łańcuch Jezusa i Maryi

Kiedy po raz pierwszy usłyszałem dźwięczną gitarę „Just Like Honey” (a potem usłyszałem nazwę zespołu za nią), powiedziałem sobie: „Wow. Ten zespół jest naprawdę inny. I naprawdę ballsy”. Zastanawiałem się, w jaki sposób tak pozornie świętokradzkie imię mogło przedostać się przez FCC. Głupi ja!

JandMC to zespół złożony z dwóch szkockich braci, Jimmy'ego i Williama Reida. Ich muzyczne wpływy to Iggy and the Stooges, The Velvet Underground, The Beach Boys, Shangri-Las i Phil Spector. Najwyraźniej powiedzieli dziennikarzom, że wzięli swoją nazwę od linii z filmu Binga Crosby'ego, ale później się wycofali. Inne konta sugerują, że nazwa pochodzi od oferty na pudełku płatków śniadaniowych, na którym można zamówić złoty łańcuch Jezusa i Maryi.

Posłuchaj dziewczyny

Gdy bierze na siebie połowę świata

Ruszać się w górę i tak żywy

W jej kapiącym miodzie ule

Ul

Jest dobrze, tak dobrze, jest tak dobrze

Tak dobrze

3. Gwałtowne kobiety

Ten zespół jest wyjątkowy, ponieważ często grają na skrzypcach basowych (nie ma ich wiele na scenach zespołu rockowego). Muzyka Violent Femmes jest technicznie nazywana „folk-punk”, połączenie amerykańskiego folku i punk rocka.

Pamiętam, jak widziałem, jak grają w Bostonie z koleżanką. Byliśmy zdecydowanie w mniejszości. W rzeczywistości moglibyśmy być jedynymi dwiema kobietami na widowni.

Nie wiedziałem, że Femmes zostały odkryte w 1981 roku przez Jamesa Honeyman-Scott z The Pretenders. Grali przed koncertem Pretenders i zostali odkryci, gdy Pretenders wchodzili na miejsce wydarzenia. Chrissie Hynde zaprosiła ich do zagrania krótkiego akustycznego setu po występie otwierającym. Reszta to historia muzyczna.

Piosenki Femmes, które prawdopodobnie słyszałeś w radiu, to „Blister in the Sun”, „Gone Daddy Gone”, „Kiss Off”, „Please Do Not Go”, „American Music” i „Add It Up”.

Więc nie strzelaj, strzelaj, strzelaj we mnie

Nie strzelaj, strzelaj, strzelaj we mnie

Wiesz, że masz moją sympatię

Ale nie strzelaj, strzelaj, strzelaj we mnie.

4. The Pixies

Tak naprawdę nie widziałem The Pixies, ponieważ pojawili się na scenie muzycznej w Bostonie w 1986 roku, ale zawsze kochałem ich muzykę. Są kolejnym doskonałym przykładem historii muzyki niezależnej Bostonu. Poza tym każdy zespół, którego wokalista nazywa siebie „Czarnym Franciszkiem”, jest intrygujący w mojej książce.

Według Wikipedii styl alternatywnego rocka „The Pixies” jest pod silnym wpływem punku i surf rocka, a jednocześnie wysoce melodyjny, potrafi być jednocześnie niezwykle szorstki. Francis ma wyraźnie desperacką, ziewającą minę. napisał tajemnicze piosenki o niecodziennych tematach, w tym o UFO. Odniesienia do niestabilności umysłowej, brutalnych wizerunków biblijnych, obrażeń fizycznych, a nawet kazirodztwa występują w utworach zespołu.

Nic dziwnego, że Kurt Cobain był fanem.

Znam nerwowe chodzenie

Wiem, że brudna broda zwisa

Przy skrzyni czeka samochód

Zabierz mnie na nigdzie równiny

5. Motele

The Motels, na czele z piosenkarką o niesamowitym zasięgu Martha Davis, zostały opisane jako nowa fala, pop rock i alternatywa. Pochodzący z Berkeley zespół przeniósł się do LA i tam właśnie zaczęli. Źródła podają, że motele dzieliły przestrzeń prób w LA z Go-Gos.

Piosenki „Only the Lonely” i „Suddenly, Last Summer”, „Whose Problem” i „Days are Okay” otrzymały znaczącą audycję radiową. Moja ulubiona piosenka to „Total Control”, która zawiera duszne solo na saksofonie.

Niezłomny upadek

Zawsze pewny w każdej chwili

Może ty może ty

Może nawet ty

Oprzyj się kompletnie marzyć zbyt słodko

Nie mogę tego zrobić z tobą

Nawet z tobą

Może nigdy z tobą

6. Norek DeVille

Norek DeVille? Willy DeVille? Czy to zespół? Czy to artysta? Tak. Znałem go / ich jako Minka DeVille'a (choć w dzisiejszych czasach przejeżdża obok Willy'ego ... znowu). Widziałem go wiele razy na początku lat osiemdziesiątych. Jak mogę wyjaśnić niebezpieczny prąd płynący z niego? Na szczęście znalazłem idealny opis: „Z pedantycznie przyciętymi ołówkowymi wąsami wyglądał jak skrzyżowanie torreadora z alfonsa z Puerto Rico. Najcieńszy czarny garnitur przylegał do jego cienkiej sylwetki; nosił fioletową koszulę, wąski czarny krawat i buty z sześciocalowymi końcami. Nad jego czołem sterczał Pompadour jak lakierowany kadłub łodzi podwodnej. ”

Łącząc bluesa, latin, cajun, kreolski, R&B i doo-wop, muzyka Mink DeVille jest szczera, rytmiczna i melodyczna. Niektóre z jego bardziej znanych piosenek to „Mixed Up Shook Up Girl”, „Spanish Stroll”, „Must Must the the Night”, „Lipstick Traces” i „Slow Drain”, a także covery „Cadillac Walk”, „ Hej Joe ”i„ Bad Boy ”. Mówiąc najprościej, „bad boy” doskonale opisuje tego wyjątkowego piosenkarza i autora piosenek.

Podobnie jak wielu innych, którzy wyszli z klubu punk CBB w Nowym Jorku, Willy DeVille walczył przez 20 lat z uzależnieniem od heroiny.

Świeca świeci, a moje oczy mają szparki

Skaczę teraz, spinacz do papieru.

Wykonaj ruch, popłyń statkiem,

Wciśnij, wciśnij, rubinowe usta.

7. Joan Armatrading

Słowo płodne jest najlepszym słowem na określenie urodzonej w St. Kitts brytyjskiej piosenkarki i autorki tekstów Joan Armatrading. Zaczęła pisać muzykę i teksty w wieku 14 lat, a od 1972 roku wydała 24 albumy i kompilacje. Styl Joan ewoluował, ewoluował przez lata. Od piosenkarki bluesowej i ludowej przeszła na poważną piosenkarkę pop i rock.

Piosenki, które możesz znać, to: „Love and Affection”, „Willow”, „Me, Myself, I”, „I'm Lucky”, „Walk Under Ladders” i „Show Some Emotion”, żeby wymienić tylko kilka .

Zupełnie nowy dandys

Pierwszej klasy złodziej scen

Przechodzi przez tłum i zabiera twojego mężczyznę

Wysyła cię do lustra

Umyj brwi i powiedz

Jest w tobie więcej piękna niż ktokolwiek

8. BoDeans

BoDeans, kolejny zespół z Wisconsin, wszedł na scenę muzyczną pod koniec lat 80. XX wieku, ale nie stał się hitem, dopóki ich hit z 1993 roku „Closer to Free” nie został wykorzystany jako motyw przewodni do serialu „Party” z pięciu."

Zanim stały się sławne, słyszałem ich piosenki „Only Love”, „She's a Runaway” i „Fadeaway” i wiedziałem, że je lubię. Początkowo zespół nazywał się Da BoDeans, ale w 1985 roku „skrócili” go do zwykłego BoDeansa.

Widzę cię z mojego okna

W cieniach nocy

Stoisz na Love Street

W rytmie lepszych rzeczy

9. Miłość i rakiety

Love and Rockets powstało w 1985 roku, w składzie trzech byłych członków gotyckiego zespołu rockowego Bauhaus, w tym Daniel Ash (gitary, saksofon i wokal), Kevin Haskins (perkusja, syntezatory) i David J (bas, wokal).

Pierwszym hitem zespołu był remake hitu Motown „Ball of Confusion”. Inne piosenki L&R, które możesz zapamiętać z lat 80., to „All in My Mind”, „No New Tale to Tell”, „Mirror People”, „Lazy” i ich przebój z 1989 roku „So Alive”.

Przed utworzeniem Love and Rockets, Ash i Haskins byli krótko zaangażowani w projekt muzyczny o nazwie Tones on Tail. Chwała sławy zespołu to piosenka zatytułowana „Go!”

Spaceruj tak zimno

Tak zimno i samotny

Lub leżeć w łóżku, zastanawiając się co

Z czasem

Nie masz poczucia zabawy

Dopóki nie dowiesz się, że wygrałeś ponownie

A jednak tak bardzo się czujesz

Tak bardzo czujesz się w środku

Korzystać z życia. To wielki kopnięcie

To dobrze dla ciebie

Obejrzyj duży odcinek zamrożenia

Złam jackpota, wymknij się spod kontroli

Jeśli się odłożysz

Nigdy nie wygrasz, wyjdź z tej dziury

Miej otwarty umysł i głowę do góry

Nigdy się nie zestarzejesz