Iggy Pop
Iggy Pop jest One Busy Guy
Dla mężczyzny, który w marcu 2014 roku oświadczył Rolling Stone Magazine, że nie planuje koncertować w ciągu najbliższych kilku lat, Iggy z pewnością był zajęty. Chociaż zrobił krótką przerwę po tym, jak pojawił się w programie świadczeń dla Tibet House w Carnegie Hall w Nowym Jorku 11 marca 2014 r., Zagrał kilka koncertów w Europie i Stanach Zjednoczonych w 2015 r. I odbył tournée w 2016 r., Wspierając swoje 17. album solowy. .
Trasa „Post Pop Depression” zatrzymała się w Ameryce Północnej i Europie, w tym w Toronto. Cóż to była za noc. Zachwycił wyprzedaną publiczność w Sony Center - szczególnie, gdy w końcu obnażył swój tors - energiczną listą zawierającą niektóre klejnoty zarówno z Idioty, jak i Lust For Life, a także dopełniono utworami z Post Pop. I choć nieco go cofnął i nie surfuje w tłumie w takim stopniu, w jakim robił to w dawnych złych czasach, jest jednym z poważnie angażujących wykonawców.
W związku z tym, gdy będzie prezentował swój program w Australii w 2019 roku, oto kilka rzeczy, które możesz wiedzieć o Jimie Osterbergu.
Kim jest Jim Osterberg?
Wiele szalonych dźwięków pojawiło się w całym stanie Michigan, w tym? Oraz The Mysterians, The Amboy Dukes ze starym Cat Scratch Fever, Ted Nugent, MC5, Mitch Ryder i The Detroit Wheels, Bob Seger, Cradle, jeden z wczesnych zespołów hardrockowych z udziałem Suzi Quatro, Alice Cooper i Grand Funk Kolej, żeby wymienić tylko kilka. Ale nikt nie mógł przewidzieć, co przyniesie przyszłość jednemu synowi Muskegona Michigan, Jimowi Osterbergowi.
Jim urodził się przedwcześnie 21 kwietnia 1947 roku w rodzinie Jamesa i Louelli Osterberg. James Senior mieszkał w sierocińcu do 14 roku życia, kiedy to został adoptowany przez dwie żydowskie siostry-spinstery, skąd pochodzi nazwisko Osterberg. Jim Senior grał w baseball mniejszej ligi, a nawet w pewnym momencie wypróbował Brooklyn Dodgers. Kiedy baseball mu nie wyszedł, podjął pracę jako nauczyciel angielskiego w szkole średniej. Louella miała etatową pracę biurową i uwielbiała Jima Juniora.
W tamtych czasach rodzina była trochę anomalią; jedynak, oboje pracujący rodzice, mieszkający w parku przyczep zwanym Coachville Gardens. Jako chłopiec młody Jim lubił spędzać czas na półce nad małą kuchnią w przyczepie i oglądać telewizję. Bezczelny i towarzyski dzieciak Jim ciężko pracował, aby zaprzyjaźnić się z fajnymi dziećmi w gimnazjum. Niebieskooki i przystojny, miał zamiłowanie do sukienki preppy, grał w golfa i był członkiem szkolnej drużyny debatującej.
Wczesne muzyczne dni Iggy'ego Popa
Będąc w gimnazjum, zaczął naprawdę doskonalić swoją pasję do perkusji, aw 1963 roku założył dwuosobową grupę The Iguanas z gitarzystą Jimem McLaughlinem. Jego zawsze przychylnie nastawieni rodzice zrezygnowali nawet ze swojej głównej sypialni w przyczepie, aby Jim miał więcej miejsca na swój zestaw.
Kiedy dwaj Jims dotarli do Ann Arbor High School, zrekrutowali saksofonistę i nakręcili demo w studio ojca McLaughlina. Dodanie basisty i gitarzysty naprawdę dopełniło ich brzmienie, a wkrótce stali się lokalnymi imprezami, grając tańce i imprezy. Ann Arbor High zobaczyła również zalążek czegoś, co stanie się sceniczną postacią Osterberga; ekstrawagancki, alter-ego o imieniu Hiacynt, na podstawie napisanego przez niego wiersza.
W 1964 roku Iguany wydały drugie demo i wszystko zaczęło się kręcić. Na początku 1965 r. Nagrali jeszcze trzy utwory w United Sound Recording Studio, w tym pierwszą oryginalną piosenkę Osterberga „Again and Again”. Zespół często otwierał na wielkie nazwiska, w tym The Four Tops. Osterberg zaczynał zdobywać reputację perkusisty bluesowego, aw 1966 roku opuścił The Legwany, aby dołączyć do Prime Movers. Chociaż zespół nigdy nie nagrywał, głównie dlatego, że odmówił porzucenia bluesa dla rock and rolla, byli wielkimi postaciami na lokalnej scenie muzycznej, a nawet zapuszczali się na zachodnie wybrzeże, aby zagrać kilka koncertów. Pozostali członkowie zespołu o imieniu Jim „Iguana”, którzy później stali się Iggy .
W 1966 r. Iggy zagrał wiele koncertów, grając jako blues harfista Big Walter Horton.
Iggy Pop 1980
Patrzyłem na książkę o starożytności Egiptu. I [zdałem sobie sprawę], że faraonowie nigdy nie nosili koszuli. I pomyślałem: „Ojej, jest coś w tym rodzaju!”
- Iggy PopIggy Pop i The Stooges
Iggy opuścił Prime Movers na początku 1967 roku, aby założyć własny zespół, Psychedelic Stooges. Wraz z braćmi Ronem i Scottem Ashtonem oraz basistą o imieniu Dave Alexander, chłopaki szybko zasłynęli jako jeden naprawdę głośny zespół. Dzięki powiązaniom z MC5 i resztą sceny Ann Arbor zadebiutowali na imprezie Halloween w domu Rona Richardsona, menedżera Chosen Few. Były surowe, głośne i nikt nigdy wcześniej nie widział czegoś podobnego do nich.
Jim widział występ The Doors 20 października 1967 roku, tuż przed imprezą house, i był całkowicie zahipnotyzowany przez ich głównego wokalistę, Jima Morrisona. Z podziwem patrzył, jak Morrison kręci się wokół pijanego i niespójnego. W ten sposób Jim został inspirowany do zostania frontmanem i piosenkarzem we własnym zespole.
Pierwszy profesjonalny pokaz z Psychedelic Stooges miał miejsce 20 stycznia 1968 r., Kiedy zastąpili księcia Amboy w Grande Ballroom, stodole w Detroit, która została zbudowana w 1928 r. Ze sklepami na poziomie ulicy i ogromnym parkietem tanecznym na drugim piętro. Grali Grande wiele razy jako house house i otwierali dla nazwisk takich jak Blood, Sweat & Tears i Sly Stone.
W 1968 r. Stooges, jak się teraz nazywają, podpisali umowę z Elektra. Ich pierwszy tytuł zatytułowany, wydany w sierpniu 1969 roku, okazał się klapą pod względem sprzedaży, ale ustanowił zespół jako pionierów bardzo wyraźnego brzmienia, które miało wpływ na punk. Jedyny niezapomniany utwór z albumu „I Wanna Be Your Dog” był podstawowym elementem ich koncertów. Album Fun House ukazał się w lipcu 1970 roku i podobnie jak jego poprzednik nie sprzedał się dobrze. Pogorszenie nadużywania narkotyków i alkoholu przez różnych członków zespołu doprowadziło do ich pierwszego rozpadu w 1971 roku.
Chłopaki w końcu wrócili do siebie w marcu 1972 roku, wystarczająco długo, aby nagrać swój trzeci album, Raw Power, którego koproducentem był David Bowie . Ich drugi rozpad nastąpił w lutym 1974 roku. Ulepszenie składu, w tym kto grał, nie pomogło przynieść im komercyjnego sukcesu, a uzależnienie Iggy od heroiny spotęgowało różne uzależnienia innych członków. Późniejsze wcielenia zespołu prowadzonego przez Iggy'ego zaowocowały dwoma kolejnymi albumami w 2007 i 2013 roku.
Nazwa Fun House pochodzi od nazwy, którą zespół nadał starej farmie, którą dzielili poza Ann Arbor.
Chcę być twoim psem
Iggy Pop i David Bowie
Wiele napisano o związku między Iggy i Davidem Bowie. 7 września 1971 r. Dwaj artyści spotkali się w klubie nocnym Max's Kansas City, nowojorskim miejscu, które było ulubionym miejscem Andy'ego Warhola i The Velvet Underground .
Iggy powiedział, że David Bowie uratował mu życie, choć czasami wydawało się, że w Berlinie skończy się tak, jak wiele gwiazd rocka w wyniku nadużywania narkotyków. David pomógł zarówno napisać, jak i wyprodukować pierwsze dwa solowe albumy Iggy'ego, Lust for Life i The Idiot.
Iggy Pop 2012
Tytuł albumu The Idiot został zainspirowany książką rosyjskiego pisarza Fiodora Dostojewskiego.
Iggy Pop Songs
Wśród fanów Iggy'ego - i to są legion, w tym ja - melodie z rangi Idiota i Żądza życia właśnie tam. Początkowa piosenka Idioty „Sister Midnight” została napisana przez Davida Bowie i jest ilustracją jednego z wielu sposobów, w jakie David próbował pomóc swojemu przyjacielowi Iggy'emu. „China Girl”, napisane wspólnie przez Iggy'ego i Davida, pojawiło się później na albumie Bowie Let's Let's Dance w 1983 roku.
Mówiąc o pociągach ...
Tommy Boyce, znany z pisania „Last Train to Clarksville” ze swoim partnerem, Bobby Hartem, pomógł stworzyć Party Album Iggy'ego. Co myślała Arista?
Iggy Pop Pasażerka
Iggy ma wiele talentów
Iggy naprawdę ma ochotę na życie i rzuca się na wszystko, co stanie mu na drodze. Zajmował się filmami, w tym parą z Johnnym Deppem, pracował nad głosem, pojawiał się w odcinkach kilku seriali telewizyjnych i współpracował muzycznie z wieloma artystami, w tym Slash, wcześniej Guns N 'Roses.
Iggy jest także producentem wykonawczym czteroczęściowej serii o historii Punk. Dokument „Punk” zawiera wywiady z tak różnorodnymi artystami, jak Debbie Harry z Blondie, Wayne Kramer z MC5, Jello Biafra z Dead Kennedys i John Lydon z Sex Pistols.
Idiota? Ani przez chwilę. A jeśli kochasz Iggy'ego, bardzo polecam tę książkę
