Szkocja cieszyła się owocnymi dziesięcioma latami popowej klasyki po tym, jak punk opuścił główny nurt. Oto bardziej dopracowana, urocza i zdecydowanie bardziej elegancko ubrana kolekcja utalentowanych autorów tekstów i muzyków.
Niektóre z najlepszych melodii lat 80. pochodzą z tego małego zakątka Europy Północno-Zachodniej, burząc listy przebojów i zachwycając wymagających odbiorców o dobrym guście we wszystkich miejscach, w których zawsze docenia się dobrą muzykę z nutą klasy.
Ciesz się tymi wspomnieniami dzięki wyborowi rytmu kaledońskiego tartanu popowego świata lat 80. XX wieku, od mało znanych minstreli po domowe nazwiska telewizji i głównego nurtu radia.
1. Zmienione obrazy
Zespół z Glasgow, który powstał w 1979 roku jako część post-punkowej sceny New Wave, która ogarnęła wówczas Wielką Brytanię. Byli byli szkolni przyjaciele Clare Grogan, Gerard McInulty, Tony McDaid, Johnny McElhone i Michael Anderson. Po kilku nieudanych singlach szybko zmienili brzmienie na bardziej popowe, co miało przynieść wielki sukces na początku lat 80.
Z energicznym Groganem na wokalu ich żywiołowe i chwytliwe single trafiły na listy przebojów. Piosenki takie jak „Happy Birthday”, „I Could be Happy” i „See Those Eyes” znalazły się wysoko na listach przebojów w Wielkiej Brytanii.
Pierwsze dwa albumy „Happy Birthday” w 1981 r. I „Pinky Blue” w następnym roku stały się srebrne. Ich trzecia płyta „Bite” również dobrze się sprzedała i zrodziła hit „Don't Talk to Me About Love”. Jednak po tym albumie zespół postanowił zerwać i pójść własną drogą.
Basista Johnny McElhone natychmiast odniósł krótkoterminowy sukces z zespołem Hipsway, aw 1986 r. Jeszcze bardziej zyskał uznanie w Teksasie. Clare Grogan została aktorką i prezenterką Music TV, a także okazjonalnym DJ-em w radiu. Wystąpiła w szkockich filmach, takich jak „Gregory's Girl” i programach telewizyjnych, takich jak „Eastenders”, „Red Dwarf” i „Father Ted”.
2. Współpracownicy
Zespół ten pochodzi z Dundee i powstał w 1979 roku. W rzeczywistości był to duet składający się z piosenkarza Billy'ego McKenziego i gitarzysty Alana Rankina.
Zespół szybko osiągnął sukces wraz z debiutanckim albumem „The Affectionate Punch”, a następnie w 1982 roku „Sulk”, przy czym ten ostatni wyprodukował legendarny singiel Top Ten „Party Fears Two”, a także „Club Country” i „18 Carat Love Affair” „który również wykres.
Jednak Rankin odszedł, zanim byli gotowi na trasę koncertową z albumem, a McKenzie kontynuował jako artysta studyjny pod nazwą zespołu. W 1990 roku postanowił zrzucić okleinę i kontynuować jako solowy artysta, a także współpracować ze szwajcarskim zespołem „Yello” przy kilku utworach.
Tragicznie Billy McKenzie popełnił samobójstwo w 1997 r., Cierpiąc na depresję kliniczną i śmierć swojej matki. Był bardzo podziwiany w branży muzycznej za swoją zręczność wokalną i zasięg, a także był cytowany jako twórczy wpływ przez piosenkarza U2 Bono i islandzką gwiazdę Bjork.
3. Aztec Camera
Założony w 1980 roku w East Kilbride przez Roddy Frame, który byłby jedynym ciągłym tematem w ciągle zmieniającym się składzie. Miał wtedy zaledwie 16 lat, a jego przedwczesne talenty nie zabłysły długo w świetle reflektorów.
Pierwszy hit zespołu „Oblivious” z debiutanckiego albumu „High Land, Hard Rain” trafił do Wielkiej Brytanii. Top 20 w 1983 roku. Następnie ich produkcja była niezmiennej jakości i chociaż nie podpalali list przebojów, wciąż robili postępy i zdobyli popularną publiczność,
W 1988 roku osiągnęli szczyt artystyczny i komercyjny dzięki albumowi „Love”, który został nominowany do nagrody brytyjskiej. Zaowocował także hitem „Somewhere in my Heart”, który osiągnął 3. pozycję w Wielkiej Brytanii i jest prawdopodobnie ich najbardziej rozpoznawalną melodią.
Po sześciu albumach i wielu wyróżnieniach Frame postanowił złożyć zespół w 1995 roku. Czasami jednak przywoził Aztec Camera na niektóre występy na żywo, biorąc muzyczną podróż w dół linii pamięci.
4. Duże danie
Zespół z miasteczka Airdrie w Lanarkshire założony w 1983 roku przez Stevena Lindsaya na wokalu i gitarze, Mark Ryce na gitarze i Johna Harpera na klawiszach.
Inni przychodzili i odchodzili podczas wczesnych zmian w składzie, ale potem w ramach umowy zawartej z Virgin Records wydali swój pierwszy album „Swimmer” w 1986 roku. Kolejny album „Creeping up on Jesus” w 1988 roku był komercyjnym rozczarowaniem i zespół był upuszczone przez Virgin.
Ich ostatni album „Satellites” ukazał się w 1991 roku i podobnie jak w przypadku poprzedniego albumu pozostał tylko garstka zespołu z muzykami sesyjnymi wypełniającymi luki. Steven Lindsay był jedynym stałym członkiem od początku do końca.
Album został dobrze przyjęty przez krytyków i zawierał singiel „Miss America”, który znalazł się na liście Top 40 w Wielkiej Brytanii, ale zaskakująco zespół wkrótce potem się złożył. Album kompilacji „Rich Man's Wardrobe” został ironicznie wydany przez Virgin w 1994 roku.
Oprócz krótkiej reformy w 2012 r. Na festiwalu Celtic Connections w Glasgow i Darvel Music Festival The Big Dish pozostaje historią.
5. Blow Monkeys
Grupa utworzona w 1981 r. Pod przewodnictwem Bruce Howarda AKA „Dr Robert”. Bruce pochodzi z Haddington w East Lothian, ale młodość spędził w Australii. Połączył siły w Londynie z Mickiem Ankerem na basie, saksofonistą Neville'em Henry'm i Tony'em Kileyem na perkusji.
Ściśle mówiąc, są oni klasyfikowani jako zespół brytyjski, ponieważ personel pochodził z całego kraju. Ale nie ma wątpliwości, że dr Robert zdominował grupę pisaniem piosenek i obranym kierunkiem.
Ich debiutancki album „Limping for a Generation” pojawił się w 1984 roku, ale publiczność zwróciła na siebie uwagę swoim pierwszym hitem „Digging Your Scene” w 1986 roku, który dotarł na 12 miejsce w Wielkiej Brytanii i zadziwiająco 14 na listach przebojów Billboard.
Ich największym przebojem w Wielkiej Brytanii i najbardziej rozpoznawalnym utworem było wydane w 1987 roku „It Doesn't Must be be This Way”. Ich pierwsze cztery albumy w latach 80. sprzedały się dobrze, ale po piątym wydaniu „Springtime for the World” wydanym w 1990 roku, zerwać.
Jednak długo oczekiwana reformacja nastąpiła w 2007 r., A The Blow Monkeys nadal działają na scenie muzycznej, nagrywając płyty i grając programy.
6. Niebieski Nil
Enigmatyczna siła z Glasgow powstała w 1981 roku. Od tego czasu wydali tylko cztery albumy i mogą, ale nie muszą, rozpaść się w 2004 roku. Taki jest modus operandi The Blue Nile, który nigdy nie był tak powolny, by unikać rozgłosu.
Rozpoczęli życie jako studencki zespół złożony z Paula Buchanana, Robera Bella i Paula Moore'a. Po podpisaniu kontraktu płytowego ich pierwszy album „A Walk Across the Rooftops” ujrzał światło dzienne w 1984 roku i zawierał klasyczny singiel „Tinseltown in the Rain”, który jest nadal ich najbardziej rozpoznawalną piosenką.
Ich drugi album „Hats” w 1989 roku został bardzo dobrze przyjęty, a nawet zrobił małe wgniecenie na listach przebojów Billboard. Ta uwaga w USA doprowadziła do tego, że Paul Buchanan mieszkał w Los Angeles i współpracował z amerykańskimi artystami, takimi jak Michael McDonald i Robbie Robertson.
Od tamtej pory wraz z Bellem koncertowali w Wielkiej Brytanii z listą koncertową Blue Nile, bez obecności Moore'a, który odszedł w 2004 roku, ale od tego czasu nie oficjalnie występowali jako zespół.
7. Bluebells
Zespół na zawsze związany z ich przebojowym singlem „Young at Heart”, który obrał dziwną drogę na szczyt list przebojów.
Oryginalnie piosenka Bananarama napisana wspólnie przez Bobby'ego Bluebella, AKA Roberta Hodgensa, ze swoją wówczas kochanką, piosenkarką Siobhan Fahey z dziewczęcego zespołu. Został później nagrany przez The Bluebells i wydany w 1984 roku, osiągając 8 miejsce na listach przebojów.
Ale po użyciu w reklamie telewizyjnej samochodów Volkswagena w 1993 roku utwór został ponownie wydany i znalazł się na szczycie. Zespół faktycznie rozpadł się w 1986 roku, ale wrócił do siebie, by cieszyć się nieoczekiwanym sukcesem. Jednak nie doszło do trwałego zjednoczenia kart, pomimo nowej sławy i wyglądu „Top of the Pops”.
Ale od tego czasu nieraz krótko zreformowali się na koncertach grających tę słynną melodię, ale także inne hity, takie jak „Cath” i „I'm Falling”. Bobby Bluebell użyczył także swoich talentów do pisania różnych utworów, takich jak Bon Jovi, Sinead O'Connor, Brian Wilson i inny szkocki zespół Texas ..
8. Bronski Beat
Trio założone w 1983 r. Z dwoma członkami z Glasgow, klawiszowcem Steve'em Bronskim i piosenkarzem Jimmy'm Somerville. Triumwirat stworzył inny klawiszowiec, Larry Steinbachek. Wszyscy trzej członkowie byli gejami i szczególnie chcieli podnieść politykę dotyczącą płci w swojej muzyce.
Po kilku koncertach na żywo podpisali kontrakt, a ich pierwszy singiel „Smalltown Boy” był wielkim hitem. Osiągnął 3. pozycję na listach przebojów w Wielkiej Brytanii i znalazł się na szczycie klasyfikacji w Holandii i Belgii. To także włamało się do 50 najlepszych list przebojów w USA.
Odnieśli duży sukces dzięki większej liczbie hitów, w tym coverowi „I Feel Love” i „Hit That Perfect Beat”, z których oba wylądowały również na 3. miejscu w Wielkiej Brytanii.
Ich pierwszy album „The Age of Consent” w 1984 roku stał się platyną, a drugi „Truthdare Doubledare” w 1986 roku również sprzedał się dobrze. Drugi album zawierał Johna Fostera na wokalu, gdy Jimmy Somerville odszedł, aby stworzyć The Communards.
Po zrekrutowaniu kilku kolejnych piosenkarzy przez lata zespół ostatecznie rozpadł się w 1995 roku, rozstając się z albumem „Rainbow Nation”. Ostatecznie nastąpiło spotkanie, ale trwało to do 2016 r. Wraz z nowym składem Bronskiego i Iana Donaldsona na klawiszach / perkusji z piosenkarzem Stephenem Granville.
9. Danny Wilson
Zespół Dundee założony w 1984 roku i nazwany na cześć bohatera filmu Franka Sinatry z 1952 roku „Poznaj Danny'ego Wilsona”. Wcześniej nazywano ich Spencer Tracy, ale majątek późnego hollywoodzkiego wielkiego wyjątku był zagrożony.
Ich pierwszy album „Meet Danny Wilson” ukazał się pod nową nazwą w 1987 roku i był umiarkowanym sukcesem. Jednak był to singiel „Mary's Prayer”, który pamiętają miłośnicy popu. Wydany w następnym roku był wielkim przebojem w Wielkiej Brytanii, osiągając 3. miejsce na listach przebojów, a nawet znalazł się na liście 30 najlepszych w USA.
Ich drugi album z 1989 roku zatytułowany „Bebop Moptop” sprzedał się więcej niż debiut i wyprodukował kolejny topowy singiel z „The Second Summer of Love”, który osiągnął szacowny numer 23 na Hit Parade.
Tarcie w zespole i frustracja z powodu braku sukcesu i airplay, pomimo cennej promocji Virgin Records, doprowadziły do ich śmierci. Pomimo pisania i nagrywania dem na trzeci album, rozpadli się w 1991 roku, a kompilacja największych hitów pojawiła się w 1993 roku.
Jednak czasami zreformowali się, by uzyskać jednorazowe występy, ale bez oznak trwałego powrotu. Niemniej jednak na zawsze zostaną zapamiętani jako należący do tej fioletowej łaty szkockich zespołów, takich jak Deacon Blue, Texas i Aztec Camera, która rozkwitła pod koniec lat 80. i na początku lat 90.
10. Deacon Blue
Założone w Glasgow w 1985 roku były wyrafinowaną mieszanką popu z lat 80. z Soulem z lat 60., co czyni je jednym z najbardziej stylowych i eleganckich zespołów na świecie.
Nazywali się po piosence Steely Dan: Ricky Ross, Lorraine McIntosh, James Prime, Dougie Vipond, Ewen Vernal i Graeme Kelling. Odnieśli ogromny sukces w Wielkiej Brytanii i Europie dzięki piosenkom takim jak „Dignity”, „Chocolate Girl”, „Loaded”, „Real Gone Kid” i „Fergus Sings the Blues”.
Dundońska piosenkarka Ricky Ross okazała się znakomitą autorką piosenek, a debiutancki album zespołu „Raintown” z 1987 roku pozostaje klasykiem. Kontynuacja „When the World Knows Your Name” w 1989 roku poszła podwójnie platynową w Wielkiej Brytanii.
Zespół rozpadł się w 1994 roku, a Ross rozpoczął karierę solową. Wokalistka Lorraine McIntosh stała się odnoszącą sukcesy aktorką w Szkocji, występując regularnie w telewizyjnym mydle River River, a perkusista Dougie Vipond został prezenterem sportowym BBC.
Zreformowali się w 1999 r. I pozostali popularnym nagłówkiem, choć w sporadycznych fazach przez pierwszą dekadę nowego stulecia, ponieważ nadal pracowali nad indywidualnymi projektami. Niestety Graham Kelling zmarł na raka w 2004 roku.
Jednak od 2010 roku powrócili do studia nagrywając nowe albumy, chociaż uniknął ich świeży sukces singla. Ale nadal są popularną atrakcją na żywo i cieszą się wielką sympatią szkockich fanów muzyki.
11. Fabryka fikcji
Zespół New Wave z Perth, który powstał w 1983 roku po tym, jak niektórzy grali wcześniej w zespole Ska o nazwie The Rude Boys.
W skład nowego zespołu wchodzili Kevin Patterson, Chic Medley, Eddie Jordan, Grant Taylor, Graham McGregor i Mike Ogletree.
Sukces przyszedł natychmiast w formie ich pierwszego singla „Feels Like Heaven”, który wzrósł na szóstą pozycję na listach przebojów w Wielkiej Brytanii i był również wielkim hitem w całej Europie.
Jednak przeznaczeniem były cuda za jednym uderzeniem, ponieważ nigdy nie budowali na tym początkowym rozmachu. W rzeczywistości oba albumy, które wydali, „Throw the Warped Wheel Out” i „Another Story” nie włamały się na listy przebojów, ale mimo wszystko były warte zachodu.
Zespół rozpadł się później w 1987 roku. Jednak w 2011 roku nastąpił krótki zjazd, kiedy niektórzy byli członkowie zreformowali się na festiwalu Rewind w rodzinnym Perthshire.
12. Odcień i płacz
Braterskie połączenie z Coatbridge w North Lanarkshire, które uderzyło w muzyczny szlak w 1983 roku.
Pat i Greg Kane zostali zarejestrowani przez wytwórnię Circa w 1986 roku, a rok później przyszedł ich najsłynniejszy przebój „Labor of Love”, który osiągnął 6 pozycję na listach przebojów w Wielkiej Brytanii, a album, z którego pochodzi, „Seduced and Abandoned” był również stosunkowo udany.
Kolejną niezapomnianą piosenką było „Looking for Linda” z ich późniejszego albumu „Remote” z 1988 roku, ten pierwszy osiągnął 15 pozycję, a drugi 10. Przełom lat 80. i 90. był szczytem dla zespołu cieszącego się popularnością swojego dusznego popu z nutami jazzu.
W 1991 roku urozmaicili tradycyjne wpływy folkowe, country i latynoskie dzięki swojemu trzeciemu albumowi „Stars Crash Down”. Zmiana kierunku nie wyrządziła im żadnej szkody, ponieważ album trafił do Top 10, chociaż single były tylko drobnymi hitami.
Nigdy więcej nie osiągnęli takiej wysokości, ale też nigdy nie odeszli i od czasu debiutu uśredniają album prawie co dwa lata. Regularnie koncertowali i występowali na festiwalach, programach charytatywnych oraz w głównych programach telewizyjnych przez całą swoją karierę.
13. H2O
Zespół New Wave z wybitnym brzmieniem syntezatora powstał w Glasgow w 1978 roku. Wśród ich wcześniejszych członków był Alan McGhee, który później zasłynął z rejestracji i zarządzania nowopowstałym Oasis jako szef Creation Records.
W 1981 roku zbudowali w Szkocji domową publiczność z audycją radiową i niezależnym singlem „Hollywood Dream”. W następnym roku zostali złapani przez RCA i koncertowali z Kajagoogoo, którzy byli wówczas popularną własnością.
Ale H2O odcisnęło swój ślad w 1983 roku hitem „I Dream to Sleep”, który osiągnął 17 miejsce na listach przebojów w Wielkiej Brytanii. Tytuł kolejnego singla „Just Outside of Heaven” był proroczy, ponieważ wkradł się do pierwszej 40.
Ich jedyny album studyjny o nazwie „Faith” ukazał się w 1984 roku, ale starali się wykorzystać swój sukces i nieco przedwcześnie rozstali się w 1985 roku.
Nie było ich jednak długo, ponieważ była to reformacja w 1987 roku z nowym składem. Nie trwało to długo i od tego czasu pojawiają się sporadycznie na jednorazowych koncertach charytatywnych lub po prostu nostalgii.
14. Lloyd Cole i Commotions
Chociaż Lloyd Cole jest Anglikiem, reszta zespołu była szkocka i powstała, gdy Cole był studentem Uniwersytetu Glasgow.
To było w 1982 r. I wkrótce zawarli umowę z Polydorem, aby oderwać ich od ziemi i nie musieli długo czekać na sukces, aby zapukać do ich drzwi.
Ich singiel „Perfect Skin” z 1984 r. Dotarł do brytyjskiej listy Top 30, a zespół poszedł w górę i w górę stamtąd ich debiutancki album „Rattlesnakes” uplasował się na liście Top 20 i kolejny album „Easy Pieces” prześcignął po osiągnięciu 5. miejsca na listach przebojów.
Singiel z drugiego albumu również odzwierciedlał ich wzrost dzięki „Brand New Friend” i „Lost Weekend”, które znalazły się w pierwszej dwudziestce. Ich trzeci album „Mainstream”, wydany w 1987 r., Również był sukcesem komercyjnym i zawierał singiel „Jennifer She Powiedział ”, który znalazł się w pierwszej 40 w Wielkiej Brytanii.
Jednak zdecydowali się zerwać na wysokim poziomie w 1989 roku, wydając album z największymi przebojami i, podobnie jak wszystkie inne płyty, stał się złoty w Wielkiej Brytanii. Lloyd Cole and the Commotions z pewnością cieszył się krótką, ale bardzo słodką złotą erą w latach osiemdziesiątych.
15. Miłość i pieniądze
Zespół z Glasgow, który wszedł do akcji w 1985 roku, składał się z członków poprzedniego zespołu o nazwie Friends Again. Byli to James Grant, Paul McGeechan i Stuart Kerr, którzy sprowadzili nowego przyjaciela pod postacią Bobby'ego Patersona.
Ich szczególna marka Pop Rock również wypróbowała Soul i Funk w bogatym repertuarze szykownego stylu z połowy lat 80-tych. Dowodem na to jest ich debiutancki album „All You Need is .... Love and Money”, który został wydany w 1986 roku, aby moderować sukces.
Dwa lata później ukazał się ich drugi album „Strange Kind of Love”, który przyniósł im sukces w Europie i poza jej granicami, nie odznaczając się znaczącą popularnością w Wielkiej Brytanii. Ale towarzysząca jej trasa odbyła się w USA i Japonii. Otworzyli także dla takich aktów jak Tina Turner, Simply Red i BB King. Album został wyprodukowany przez Gary'ego Katza z udziałem Ricka Derringera i Donalda Fagena, więc wydaje się, że zespół był w dobrym towarzystwie.
Więcej albumów ukazało się w latach 90. i w singlach z 2000 r., Które nigdy nie trafiły do brytyjskiej listy Top 40, ale utrzymywały je na radarze. Mimo, że wymknął się im ogromny sukces z list przebojów, Love and Money nigdy nie przestali istnieć i zawsze tworzyli dobrą muzykę.
16. Sok Pomarańczowy
Zespół z Glasgow z zamożnej dzielnicy Bearsden, która została założona w 1979 roku. Ich najbardziej znanym członkiem był Edwyn Collins z innymi oryginalnymi muzykami, takimi jak Alan Duncan, James Kirk i Steven Daly,
Po kilku wydawnictwach ich pierwszym albumem był „You Can't Hide Your Love Forever” w 1982 roku. Później tego samego roku udało im się wydać kolejny album zatytułowany „Rip it Up”, a singiel o tej samej nazwie stał się ich największym hitem z miejsce na 8 miejscu na listach przebojów w Wielkiej Brytanii.
Byli znowu zajęci w 1984 r. Kolejnymi dwoma albumami „Texas Fever” w marcu i „The Orange Juice” w listopadzie. Do tego czasu przeszli zmiany składu w swojej krótkiej karierze w firmie, a Edwyn Collins była jedynym oryginalnym członkiem.
Jak na ironię ich ostatni singiel został nazwany „Lean Period”, odzwierciedlając brak jakichkolwiek większych hitów. W 1985 roku zespół rozpadł się po problemach z frustracją ich wytwórni z powodu braku komercyjnego sukcesu. Collins nadal miał udaną karierę solową po ich śmierci.
17. Tłumiki
Zespół wygnańców pierwotnie, gdy zostali założeni w Londynie w 1987 roku przez Szkotów Jimmie O'Neill i zmarłego Cha Burnsa. O'Neill napisał piosenki dla Paula Younga i Leny Lovich, podczas gdy Burns był bardziej w centrum uwagi, grając z Adamem Antem.
Chociaż nigdy nie szturmowali list przebojów krajowych, wyprodukowali wysokiej jakości piosenki, często chwytliwe i dostępne, zwłaszcza „The Real McCoy” w 1988 roku i wspaniałą wersję tradycyjnej piosenki „Wild Mountain Thyme” w 1995 roku.
Szczytem ich kariery nagraniowej był bez wątpienia ich trzeci album „Dance to the Holy Man” wydany w 1991 roku, który osiągnął 40. miejsce na listach przebojów w Wielkiej Brytanii. Wraz z nadejściem nowej dekady smaki zmieniły się w głównym nurcie, a The Silencers nigdy nie budowali na tym sukcesie.
Niemniej jednak nadal nagrywali albumy i single i nadal są popularnym zespołem, nie tylko w Szkocji, ale także w całej Europie. Nadal jeżdżą w trasę po kraju do zdrowej publiczności i pojawiają się na festiwalach muzycznych.
18. Strawberry Switchblade
Żeński duet, który powstał w Glasgow w 1981 r., W skład którego wchodzą Jill Bryson i Rose McDowall, który zgodnie z ówczesną erą New Romantic ubrał się w ekstrawaganckie ubrania,
Pierwotnie 4-częściowy zespół nagrał demo i zagrał kilka lokalnych koncertów. Nagrali także sesję dla Johna Peela w swoim programie BBC Radio w 1982 roku. Szkocki muzyk Bill Drummond został ich menedżerem i podpisał kontrakt z wytwórnią Korovia.
Ich pierwszy singiel, „Trees and Flowers”, ukazał się w następnym roku, ale to w 1984 roku udało mu się zdobyć ten hit, kiedy drugi singiel „Since Yesterday” znalazł się na 5. miejscu list przebojów w Wielkiej Brytanii. Piosenka była próbką dobrze znanego dzieła klasycznego z fanfarami na początek zaczerpniętymi z V Symfonii Sibeliusa.
Kobiety wydały swój pierwszy i jedyny album studyjny „Strawberry Switchblade” w 1985 r., Ale nie budowały swojego sukcesu w Wielkiej Brytanii i Europie bez żadnych przebojów.
Jednak przez pewien czas nadal utrzymywali silną pozycję w Japonii. Ale wszystko skończyło się łzami i po ostrym rozłamie zespół oficjalnie rozpadł się w 1986 roku
19. Wet Wet Wet
Zespół ten, początkowo nazywany Vortex Motion, został założony przez kolegów ze szkoły w Clydebank obok Glasgow w 1982 roku. Basista Graeme Clark i perkusista Tommy Cunningham uruchomili piłkę, a dołączył do niej klawiszowiec Neil Mitchell.
Wszystko, czego potrzebowali, to piosenkarz, a stażysta malarz i dekorator Mark McLachlan został przyjęty przez zespół. Bardziej znany jest z przybranej pseudonimu Marti Pellow, jednego z najlepszych śpiewaków w branży.
Dopiero po kilku latach ich sukces wyprowadził ich z podziemia do stratosfery. Podpisali kontrakt z Polygram w 1985 r., Co dało im impuls do komercyjnego sukcesu. Ale nawet oni musieli być zaskoczeni, jak odniesie sukces.
Ich pierwszy singiel „Wishing I Was Lucky” trafił do pierwszej dziesiątki w Wielkiej Brytanii i był niewielkim przebojem w USA. Kolejny album „Popped In Souled Out” był wielkim hitem brytyjskim nr 1, który ostatecznie stał się pięciokrotnie platyną w Wielkiej Brytanii.
Pod koniec lat 80. mieli serię przebojowych singli, takich jak „Angel Eyes”, „Temptation”, „Sweet Surrender”, a także cover The Beatles „With a Little Help From My Friends” z 1988 roku.
W latach 90-tych zacienili się nieco komercyjnie na pojedynczych listach przebojów, z wyjątkiem drugiego popularnego na liście przebojów „Goodnight Girl” i słynnego coveru „Love is All Around”, który spędził niesamowite 15 tygodni na pierwszym miejscu w 1994 roku.
Choć mniej liczni w 2000 roku, mieli swoje w sklepach muzycznych i na scenach świata. W końcu jednak w 2017 roku Marti Pelllow, który wcześniej sam się rozwijał w musicalach scenicznych, ogłosił, że odchodzi z zespołu, aby skoncentrować się na pracy solo, pisaniu i aktorstwie.
20. Wygrana
Utworzony w 1983 r. Z popiołów punkowego zespołu o nazwie The Fire Engines, nowy skład Win pod dowództwem Davy'ego Hendersona zdecydował o nowym popowym kierunku ich muzyki.
Pochodzący z Edynburga byli dobrze znani i odnosili sukcesy w Szkocji, ale pozostali niejasni gdzie indziej. Dziwnie zatytułowany „Uch! Tears Baby 'był ich pierwszym albumem w 1987 roku i odniósł pewien sukces.
Było to przede wszystkim zasługą ich singla z 1986 roku „You Have Got the Power”, który choć sam w sobie jest fantastycznym chwytliwym popem, zyskał sławę w kraju.
Nie tylko był używany do legendarnej reklamy lagerów McEwans, ale pojawił się podczas przerw reklamowych podczas Pucharu Świata w Meksyku tego lata. Dzięki zagwarantowanym wysokim oglądalnościom i wielu spragnionym kibicom piłki nożnej przyciągnęło to uwagę opinii publicznej.
Ich muzyka była pomysłowa i ekscentryczna i nie można ich winić za wyobraźnię i myślenie z pozytywki. Podpisali kontrakt z Virgin Records i wydali swój drugi album „Freaky Trigger” w 1989 roku, ale nigdy nie wystartował, a zespół ostatecznie się rozpadł w 1990 roku.
Członkowie zespołu przystąpili do innych projektów, w szczególności Davy Henderson ze swoim nowym zespołem The Nectarine No.9.
Asortyment wysokiej jakości piosenek i zespołów lśniących kreatywnym wyrafinowaniem i nieskrępowaną pomysłowością. Być może niektóre znasz, a niektóre nie.
Niektóre ci się podobały i mam nadzieję, że nie podobały ci się, a przynajmniej niewiele. Były to tylko jedna jasna dekada w historii szkockiej muzyki popularnej.
Możesz nawet cofać się do przodu lub do tyłu, albo jedno i drugie, i znaleźć wiele innych świetnych zespołów popowych ze Szkocji. Byli tam w latach 70. i 60. XX wieku, a kolejne miały nadejść w latach 90. i na nowe tysiąclecie. Życzymy udanego wyszukiwania w Internecie tych muzycznych klejnotów w wrzosie.
