Wszystko zaczęło się w Nowym Jorku. W rzeczywistości nie ma na to dwóch sposobów. Kultura hip-hopu narodziła się i wychowała w dzielnicach Nowego Jorku, od DJ-a po graffiti, break dance i rapowanie - od tego wszystko się zaczęło. Grandmaster Flash, Juice Crew, Run DMC, Rakim, Big Daddy Kane, KRS One, Sugar Hill Gang - wszystkie pochodzą z tego magicznego miejsca.
Powszechnie znany jako Mekka hip-hopu, NYC jest świętym miejscem (lub powinno być) dla fanów kultury i źródłem wszystkiego, co kochamy w hip-hopie. Z biegiem lat to światło się zmieniło, a najwięksi raperzy pochodzą dzisiaj z innych regionów (głównie z południa). Ale należy wziąć pod uwagę to, co oznacza utrzymywanie ciężaru bycia najlepszym raperem z Mekki Hip Hop. Nawet jeśli najpopularniejsi artyści niekoniecznie pochodzą z tego miejsca, ta korona jest ciężka. Patrząc z perspektywy, jest to dość zniechęcający tytuł. Nie wejdę w nic przed latami 90., ponieważ moja wiedza i wygoda w tym temacie nie rozciągają się tak daleko, więc będę obejmował to, co uważane jest za ostatni złoty wiek hip-hopu w Nowym Jorku.
W 1994 roku hip-hopowy krajobraz Nowego Jorku zmienił się na zawsze. To był rok, w którym wypadł Illmatic i Ready to Die . Albumy dwóch największych raperów wszechczasów, Notorious BIG i Nas, w odległości pięciu miesięcy od siebie. To oficjalnie wywołałoby debatę na temat tego, kto był Królem Nowego Jorku w danym momencie.
Chociaż sam Illmatic jest arcydziełem hip hopu, korona musi trafić do jednego Christophera Wallace'a. Zarówno Nas, jak i Big mieli teksty, płynność, grę słów, poncz, głos, charyzmę i wszystko, co należy uważać za największe w historii, ale Big również przyszedł z hitami i łupem. Aby zostać uznanym za Króla Nowego Jorku, musisz przychodzić miło lirycznie i być w stanie produkować hity, Biggie odnosiła sukcesy nie tylko dzięki sztuce, ale także dzięki wykresom. Do dnia dzisiejszego „Juicy” i „Big Poppa” są nadal podstawowymi listami imprezowymi na całym świecie. Ale po przedwczesnym odejściu Notorious BIG w 1997 r. Korona potrzebowała następcy. Dyskusja Jay-Z vs. Nas będzie trwała wiecznie, ale w oparciu o wcześniej określone warunki wstępne (odnoszące sukcesy artystyczne i komercyjne), Jay jest więcej niż zasługujący na tytuł.
Oczywiście mniej więcej w tym czasie byli inni raperzy i ekipa (DMX / Ruff Ryders, Ja Rule / Murda Inc., Jadakiss / LOX), ale nikt nie był w stanie utrzymać świecy w tym, co działo się Jay-Z / Rocafella (Beanie, Cam ' ron, autostrada, własność państwowa, dyplomaci), nie bez powodu znany jako Dynastia.
Rządy Hova można mierzyć między 1998 r. ( Hardknock Life, tom 2 ) a 2002 r. W 2003 r. Nastąpiła kolejna zmiana, nikt nie widział gwałtownego wzrostu o 50 centów. Jeśli chodzi o wpływ Biggie, Jaya, a nawet Nas, nie sądzę, aby żaden z nich (u ich szczytów) mógł się równać z tym, jak duży był Curtis Jackson w tym czasie.
Łatwo powiedzieć, że 50 Cent był przez pewien czas nie tylko królem Nowego Jorku, ale także hip-hopu jako całości. Dzięki wsparciu legendarnych ikon, takich jak Eminem i Dr. Dre, i wyposażonych we własne imperium G-Unit (które rozciągało się na ubrania, książki, gry wideo i filmy porno), 50 Cent było nietykalne i niebezpieczne.
Murda Inc. odczuła większość gniewu lat 50-tych (w szczególności Ja Rule), a także miał duży udział w dyskredytowaniu i demontażu The Source, znanej instytucji i legendarnego magazynu hip-hopowego od 1988 roku. Z rzekomą emeryturą Jay-Z W 2004 r. Koronę z powodzeniem przekazano do 50 centów, byłby to również ostatni raz, kiedy przejście władzy wydawałoby się całkiem jasne.
Wzrost lat 50. można było rozbić w latach 2003–2007, zwłaszcza w dniu, w którym przegrał głośną bitwę Soundscan z Kanye Westem. Być może ze względu na swoją konkurencyjną naturę, niekończącą się listę wrogich raperów we własnym mieście, a także zmianę preferowanego dźwięku i ewolucji sposobu, w jaki ludzie znajdują i przyjmują muzykę, nie miał bezpośredniego następcy. W przeciwieństwie do tego, jak dopiero po śmierci Biggie Hov był w stanie zająć jego miejsce, lub jak dopiero po przejściu na emeryturę Jaya stało się oficjalne, że w mieście nie ma nikogo większego niż 50, nie było wydarzeń ani decyzji o przekazaniu pochodni nikomu.
Po 2007 roku jedynym raperem w Nowym Jorku, który być może utrzymywał go komercyjnie na podobnych poziomach, był Jim Jones. I chociaż kocham Jima Jonesa i wszystkich Dipsetów, on po prostu nie ma nic bliskiego artystycznym wymaganiom, aby zasiąść na tym samym tronie, co kiedyś Biggie lub Jay. Zdarza się, że jest to często omawiana pustka w hip-hopie w Nowym Jorku, która jest często wychowywana i jest do dziś dyskusją.
Od wczesnych lat 90. miałeś przytłaczającą liczbę raperów z Nowego Jorku walczących i walczących o tytuł Króla Wielkiego Jabłka. Ale teraz zmieniło się nastawienie ludzi do konkurencyjności. Muzyka jest konsumowana inaczej, a dźwięk zmienił region. Od 2007 do 2011 roku Drake rozpoczął swoją karierę, zanim został premierem rapu, Atlanta rozwijało teraz własne brzmienie i być może stało się nową Mekką Hip Hopu. Choć wydawało się to ponure dla miasta, wciąż pojawiają się artyści, w szczególności jeden, który moim zdaniem może utrzymać tron.
Może to zabrzmieć kontrowersyjnie, niektórzy mogą nie chcieć w to wierzyć, a inni wprost tego argumentować, ale obecny król Nowego Jorku, spełniający kryteria (sukces artystyczny i komercyjny), jest niczym innym jak A $ AP Rocky. Nikt w Nowym Jorku nie osiąga obecnie takiego tempa, jak teraz. Podobnie jak Biggie miał Bad Boy, Jay miał Rocafella, a 50 miał G Unit, Rocky ma A $ AP, jest wyznacznikiem trendów w świecie mody (podobnym do pozostałych trzech), jest także wyznacznikiem trendów wśród młodzieży i cokolwiek innego robi wiele uwagi w lub poza muzyką. Muzycznie jeszcze nie wszystko tam jest, ale mają tendencję wzrostową. Na pewno ma nadwyżkę hitów, ale jego wczesna muzyka ( Live.Love.A $ AP, Long.Live.A $ AP ) nie zapewnia lirycznej ani konceptualnej obecności jego przodków. Jednak ostatnio, po eksperymentalnym albumie drugiego roku ( At.Long.Last.A $ AP ), eksperymentalnym i uzależnionym od narkotyków, poczynił wielkie postępy we wszystkich swoich gościnnych występach, powtarzając wiersze w bardzo spójnym tempie. Jedyne, czego tak naprawdę nie przyniósł, to album zbliżony do kalibru Ready to Die, Blueprint, Get Rich lub Die Trying, ale wciąż jest mnóstwo czasu dla rapera.
Oczywiście jest jeszcze jeden raper, o którym nie możemy zapomnieć w tej dyskusji: Joey Bada $$. Jest niezwykle utalentowany i popycha styl nowojorski, który (jak Rocky) pozdrawia tych, którzy stanęli przed nim, jednocześnie uważając na przyszłość. Chociaż jest utalentowany, niekoniecznie widzę, że jego wpływy sięgają nawet Rocky'ego, a poza tym komercyjnie też nie dobrał się dobrze. I szczerze mówiąc, po prostu nie ma tej mocy gwiazdy i charyzmy, którą robi Rocky - coś, co robią Big, Jay i 50, co jest bardzo widoczne (co jest bardzo widoczne w karierze Fifa i Jaya po świetności po rapie). Tempo pracy Rocky'ego od czasu Cozy Tapes, vol. 1, jego wyniki, poziom sukcesu i wpływów, a także to, co przynosi do stołu, wszystkie listy kontrolne go jako faworyta roszczenia obecnego króla w Nowym Jorku.
Kiedy cofniesz się o krok i spojrzysz na listę kolejnych raperów zidentyfikowanych jako Królowie Nowego Jorku, naprawdę poczujesz wagę, jaką przynosi tytuł. Ponad 23 lata, od Notorious BIG przez Jay-Z po 50 Cent, a teraz A $ AP Rocky, to naprawdę duże buty do wypełnienia dla młodego emcee, ale nie jest to coś, w co nie wierzę, że jest niezdolny. Być najlepszym raperem w mekce hip-hopu na świecie nie jest śmiechem. Posiadanie tego tytułu wymaga czasu, praktyki, umiejętności i determinacji. Miejmy nadzieję, że Rocky ma udane rządy i żyje zgodnie z nazwiskami tych, którzy przyszli przed nim, i że płaszcz zostanie przekazany płynniej następnym razem.
