OSZCZERSTWO, RECENZJA ALBUMU „RESOLUTION DEFIANCE”

Oszczerstwo, „Defiance rozdzielczości”

Styl: tradycyjny heavy metal

Kraj: Wielka Brytania

Wydanie: Stormspell Records, 2017

Jedną z moich ulubionych rzeczy w byciu niedoszłym dziennikarzem muzycznym / blogerem jest okazjonalne zapoznawanie się z nadchodzącą muzyką od hojnych zespołów i wytwórni szukających promocji dla swoich najnowszych wydawnictw. Nawet po tylu latach wciąż daje mi to dreszczyk emocji i sprawia, że czuję się jak muzyczny „insider” w niewielkim stopniu. To jeszcze bardziej satysfakcjonujące, gdy jeden z tych podstępnych spojrzeń nieznanego wcześniej zespołu całkowicie, całkowicie, całkowicie wysadza moje cholerne drzwi i zostawia mnie pytaniem „Kurwa, gdzie ci faceci BYŁO przez całe moje życie?” Przyznaję, że to nie zdarza się tak często jak kiedyś (bo jestem starą, zmęczoną, słyszącą wszystko przed coot), ale stało się to, kiedy po raz pierwszy uruchomiłem Resolution Defiance, nowy album z brytyjskiej tradycji -metaliści Oszczerstwa.

Być może były to dla mnie nowe imię, ale po kilku szybkich badaniach w sieci dowiedziałem się, że Slander faktycznie kopie na obrzeżach podziemnej sceny od wczesnych lat 90. W 1991 roku wydali album zatytułowany „ Careless Talk Costs Lives”, ale tradycyjny metal Slandera był zupełnie poza progiem ery Grunge i wkrótce potem się rozpadli.

Perkusista Andy Edwards i gitarzysta Andy Saxon-Lamb zakończyli narzucone przez Slander wygnanie w 2000 roku i zreformowali zespół z nowymi graczami. Od tego czasu wydali EPkę z coverami i singiel, a teraz wydali swój pierwszy pełny album od ponad ćwierć wieku. Lepiej późno niż wcale, prawda? Mam nadzieję, że te melodie zostaną przywitane cieplej niż ich poprzedni album, ponieważ jest to coś wysokiej jakości, które zasługuje na wysłuchanie!

The Tunes!

Krótkie, piszczące gitarowe intro „Lazarus” rozpoczyna album i prowadzi do szybkiego hymnu otwierającego „Backs Against the Wall”. W tym momencie Slander wyraźnie stwierdził, że nie ma ich tutaj, żeby się pieprzyć. Ich zapasy w handlu to sprawdzony metal mięsno-ziemniaczany, kapiący wpływami New Wave of British Heavy Metal (NWOBHM) i dodający odpowiednią ilość thrash-metalowej paskudności, aby nadać temu dodatkowym kęsem. Saxon-Lamb i kolega z sześciu strun, Ian Snape, to znakomity zespół dwóch gitar w tradycji Tipton / Downing lub Smith / Murray (nawiasem mówiąc, jeśli nie wiesz, do kogo te nazwy się odnoszą ... przepraszam, obawiam się, że będę musiał natychmiast poprosić cię o opuszczenie tej recenzji!), a wokalista Martin Moffwood jest silnym, dumnym, bardziej znanym Bruce Dickinson z Maiden lub Mattem Barlowem (Iced Earth / Ashes of Ares). „Machine Keeps on Rolling” ma przyjemny, masywny rytm i śpiewany refren, a „When We Die” to kolejny hymn pięści w powietrzu, w którym wszyscy grają na dziesięciu, które utrzymają głowy w ruchu. W tytułowym utworze Moffwood dodaje nawet kilka nieoczekiwanych wysokich dźwięków do swojego wokalnego arsenału, z których dumny byłby wielki Rob Halford. „Take You Down” to chwytliwy hymn z riffem, który wymachuje flagą dla oldschoolowego jeansu Saxon i Angel Witch z epoki skóry, a „Juggernaut” ma przyjemny klimat Ride the Lightning z Metalliki. Kiedy dobiegał końca dudniący utwór „In a Dark Place”, byłem zbity z tropu, ponieważ 37-minutowy album rozszedł się zbyt szybko, chciałem usłyszeć więcej!

Podsumowując

Resolution Defiance to najnowsza propozycja dla drobnych, ale prawdziwych specjalistów od retro-metalu z Stormspell Records, którzy wydali w tym roku mnóstwo świetnych rzeczy. Wcześniej podarowałem entuzjazm kilku innym wydaniom Stormspell w mojej kolumnie, w tym Stereo Nasty's Twisting the Blade, Nightstryke's Power Shall Prevail i Blazon Stone's Down in the Dark (by wymienić tylko kilka), ale kończą rok 2017 na wysokim Uwaga z Resolution Defiance !

Czas Slandera mógł nie być odpowiedni podczas ich pierwszej rundy w latach 90., ale 21st Century jest bardziej przyjazny metalom ciężkim, a zespół wyposaża się w poważną muzyczną siłę ognia dzięki Resolution Defiance, więc zdecydowanie wybrali odpowiedni moment, aby wracać. Oldschoolowe nity i zagorzali retro-metalowi maniacy na całym świecie zje to z łyżką. Dobra robota, chłopaki! Mamy nadzieję, że na kolejny album nie będziemy musieli czekać kolejne 26 lat. Uderz swoją głową, pozdrów i zabij, zachowaj to!