Niemieccy kompozytorzy reprezentują muzyczną dynastię, która nie ma sobie równych pod względem popularności i wpływów. Od Bacha i Beethovena, po Wagnera i Brahmsa, ich twórczość rozbrzmiewa na przestrzeni wieków nieustanną nowoczesnością, która przyciąga słuchaczy w każdym wieku i usposobieniu.
Poniżej znajdują się biografie sześciu najbardziej znanych niemieckich kompozytorów muzyki klasycznej. Filmy wideo są przykładem niektórych z ich najbardziej rozpoznawalnych dzieł. Jeśli chcesz polecić innego kompozytora lub kompozycję, zostaw komentarz na dole strony.
Johann Sebastian Bach (1685–1750)
Najbardziej znany ze swoich koncertów brandenburskich, Wariacji Goldbergowskich i Mszy h-moll Johann Sebastian Bach jest jednym z najbardziej znanych kompozytorów wszechczasów.
Bach urodził się w rodzinie muzyków w Eisenach. Jego ojciec był dyrektorem muzycznym miasta, jego wujowie byli muzykami, a także jego siedmioro starsze rodzeństwo. Wiele rodzin przyczyniło się do edukacji Bacha w zakresie klawesynu, klawikordu i skrzypiec.
Kiedy jego matka i ojciec zmarli w ciągu roku od siebie, 10-letni Bach wprowadził się do swojego starszego brata, Johanna Christopha, który był 14 lat starszy. Johann kontynuował naukę teorii muzyki Bacha, dopóki nie został przyjęty do prestiżowej szkoły w Lunebergu. Jako nastolatek Bach lubił kulturę miasta i jego nowych arystokratycznych przyjaciół. Śpiewał w chórze szkolnym i grał na klawesynie i organach.
Wczesna dorosłość Bacha pozwalała mu przemieszczać się między różnymi stanowiskami. Zazwyczaj dotyczyło to pracy nadwornego muzyka dla arystokraty lub bycia dyrektorem muzycznym w kościele. W końcu Bach zajął wygodną pozycję na dworze księcia Leopolda, dając mu czas na skupienie się na swoich kompozycjach. Po 6 latach 38-letni Bach przeprowadził się do Lipska, aby zostać dyrektorem muzycznym wszystkich kościołów w mieście. Pozostał na tym stanowisku do swojej śmierci, w wieku 65 lat.
Styl Bacha był energiczny i łagodny, ale z wielką dbałością o szczegóły. Jego studia pozwoliły mu na włączenie różnorodnej gamy stylów z międzynarodowej gamy muzyków. Pisał wiele ze swojej świeckiej muzyki podczas pracy dla Prince Leopold, choć muzyka religijna zdominowała jego repertuar. Rzeczywiście, Bach był pobożnym luteraninem, a chóralna muzyka kościelna była bardzo poszukiwana. Dziedzictwo Bacha jest niezwykłe, ponieważ Mozart, Beethoven i Chopin podziwiali i byli pod wielkim wpływem jego muzyki.
George Friedrich Handel (1685–1759)
George Handel, znany ze swoich dzieł Messiah, Music for the Royal Fireworks i Water Music, urodził się w Halle w tym samym roku, co Bach. Jego ojciec zamierzał dla niego studiować prawo i był zaniepokojony żarliwością Händla dla muzyki. Młody Handel musiał potajemnie grać w clavier na strychu, podczas gdy jego rodzina spała.
Odwiedzając arystokratę, Handel zaskoczył wszystkich, gdy umiejętnie grał na organach, a jego ojciec był niechętnie przekonany, że pozwala mu brać lekcje muzyki. W wieku 13 lat Handel zagrał dla króla Prus, choć później jego ojciec zmusił go do studiowania prawa na uniwersytecie. Oczywiście Handel stwierdził, że jego studia są rozczarowujące, i wkrótce potem dołączył do orkiestry. W wieku 20 lat wyprodukował dwie opery.
W 1712 r. Handel przeprowadził się do Londynu, aby sprowadzić włoską operę do angielskiej arystokracji. Zmieniło się to, gdy udar spowodował, że stracił zdolność wykonywania. Wyzdrowiał wyjątkowo dobrze i skomponował niektóre ze swoich największych utworów w ciągu ostatnich 20 lat swojego życia.
Ludwig van Beethoven (1770–1827)
Często nazywany największym kompozytorem wszechczasów, Ludwig Van Beethoven jest znany z niemal wszystkiego, co napisał. Niektóre z jego najbardziej rozpoznawalnych utworów to Sonata Księżycowa, Fur Elise i Oda do radości (zobacz filmy).
Beethoven urodził się w Bonn i przeszedł szkolenie na fortepianie, skrzypcach i organach. Podobnie jak wielu wielkich kompozytorów, jego ojciec uczył go od najmłodszych lat, choć inni nauczyciele również wnieśli swój wkład. Beethoven dał swój pierwszy publiczny występ w wieku 7 lat, a pierwszą pracę otrzymał jako muzyk dworski w wieku 14 lat.
Gdy miał 22 lata, Beethoven przeprowadził się do Wiednia, aby studiować u swojego przyjaciela Josepha Haydna. Wiele lat wcześniej bezskutecznie próbował spotkać Mozarta w tym samym mieście. Kiedy dwa lata później Haydn wyjechał do Anglii, Beethoven już poprawił swoją reputację na tyle, aby otrzymać wsparcie finansowe od szlachty. W końcu opublikował swoje pierwsze koncerty w wieku 23 lat, z wielkim sukcesem.
Kariera Beethovena rozkwitła, nawet po tym, jak zaczął tracić słuch w 1796 roku (w wieku 26 lat). W 1801 r. Miał problemy z rozmową i do 1814 r. Był całkowicie głuchy. Prawdopodobną przyczyną był szum w uszach i rozszerzone ucho wewnętrzne. Po 1811 r. Nie występował publicznie, choć nadal komponował, pisząc wiele słynnych dzieł w późniejszych latach.
Beethoven pozostał w Wiedniu do swojej śmierci w wieku 67 lat. Jego styl muzyczny odzwierciedlał jego największe wpływy, Mozarta i Haydna, choć jego ogromna praca obejmuje kilka gatunków i instrumentów. Dwa z jego kawałków zostały wysłane w kosmos na sondzie Voyager.
Robert Schumann (1810–1856)
Robert Schumann, znany z Kinderszenena, Blumenstucka i jego sonat fortepianowych, urodził się w Saksonii jako ojciec powieściopisarza. Jego wygodne dzieciństwo spędził zanurzony w literaturze i muzyce, a w wieku około 7 lat Schumann komponował własne utwory na fortepian. Jego ojciec wspierał edukację muzyczną, ale kiedy zmarł, 16-letni Schumann musiał studiować prawo, aby otrzymać dziedzictwo.
Cztery lata później miłość Schumanna do muzyki została wznowiona przez występ wielkiego włoskiego kompozytora Niccolo Paganiniego. Zaczął brać lekcje gry na fortepianie u Friedericha Weicka, którego córka później poślubił. Z nieznanych przyczyn Schumann doznał w tym czasie wyniszczającej kontuzji prawej ręki, co zakończyło jego ambicję zostania pianistą. Niektórzy spekulują, że przeszedł nieudany zabieg chirurgiczny, aby uwolnić niektóre ścięgna na rękach dla większej zręczności. Inne teorie sugerują efekt uboczny leczenia kiły (rtęć) lub nadmierne stosowanie mechanicznego urządzenia wzmacniającego palec.
Schumann poświęcił się kompozycji, choć stał się także wybitnym krytykiem muzycznym. Rozpoznał geniusz Chopina i odkrył Brahmsa, zanim młody kompozytor opublikował jedno dzieło. Schumann skomponował wiele swoich największych utworów w latach 1835–1840, w tym Kinderszenen, Kreisleriana i Blumenstuck. Zbiegło się to z jego kwitnącym romansem z Clarą Weick, choć jej ojciec Freiderich tego zabronił. Pobrali się w 1840 roku, a Freiderich ostatecznie poparł związek, aby zobaczyć swoich ośmiu wnuków.
Schumann cierpiał na chorobę psychiczną przez ostatnie 23 lata swojego życia. Doświadczył ciężkiej depresji i halucynacji słuchowych i zmarł w wieku 46 lat po ostatnich dwóch latach pobytu w obłąkanym azylu. Część jego późniejszych prac została wyrzucona przez żonę i przyjaciół za jego maniakalny wpływ.
Richard Wagner (1813–1883)
Richard Wagner był jednym z najbardziej wpływowych muzyków XIX wieku. Najbardziej znany jest z oper „Tristan i Izolda” oraz „Pierścień Nibelunga”.
Ojciec Wagnera zmarł wkrótce po urodzeniu, a jego matka poślubiła dramatopisarza, który pomógł rozbudzić jego miłość do teatru. W wieku 7 lat Wagner grał piosenki teatralne ze słuchu, choć miał trudności z czytaniem muzyki.
Początkową ambicją Wagnera było zostać dramaturgiem, a swoją pierwszą sztukę napisał w wieku 13 lat. Jego życzenie muzyczne towarzyszyło rodzicom, którzy udzielili mu lekcji kompozycji. Wagner był tak zainspirowany Mozartem i Beethovenem, że zwrócił swoją uwagę od sztuk teatralnych do oper. Kiedy studiował, Wagner był tak utalentowany, że jego nauczyciel odmówił zapłaty za nauczanie go.
Na początku kariery Wagnera pojawiły się problemy finansowe. Jego pierwsza opera nie została wyprodukowana, a drugą operę można było zobaczyć tylko raz, zanim teatr zbankrutował. Wagner uciekł do Rygi, aby reżyserować opery dla Imperium Rosyjskiego, ale zgromadził więcej długów, zmuszając do podróży do Londynu. Potem nastąpiły pobyty w Paryżu i Dreźnie, zanim jego zaangażowanie w działalność rewolucyjną zmusiło go do ucieczki przed niemiecką policją.
36-letni Wagner osiadł w Zurychu, gdzie ostatecznie napisał kilka swoich najlepszych prac. Jego pobyt nie był jednak bez dramatu, ponieważ zdradził żonę i zaczął głosić antysemickie poglądy. Po 13 latach Wagner mógł powrócić do Niemiec, gdzie jego prace przyciągnęły uwagę niemieckiej rodziny królewskiej. Książę spłacił długi i zapewnił Wagnerowi wygodne życie. Doprowadziło to do wysypu nowych oper, w tym Tristana i Izoldy. Po 20 szczęśliwych latach Wagner zmarł na zawał serca w wieku 69 lat.
Johannes Brahms (1833–1897)
Najbardziej znany ze swoich „Tańców węgierskich”, „The Cradle Song” i „German Requiem”, Brahms urodził się w Hamburgu jako ojciec muzyka i matka szwaczki. Dorastał w nędzy, chociaż jego ojciec zapewnił wczesne szkolenie muzyczne i zapewnił mu lekcje gry na fortepianie od 7. roku życia. Jako chłopiec Brahms był zmuszony grać na pianinie w salach tanecznych, aby uzupełnić dochód rodziny.
Brahms odbył pierwszą publiczną trasę koncertową w wieku 19 lat. W następnym roku podjął pracę jako towarzysz węgierskiego skrzypka. Podróż po Niemczech dała mu okazję poznać kilku kompozytorów, w tym Franza Liszta. Jego pierwsza wielka przerwa nastąpiła, gdy został przedstawiony Robertowi Schumannowi. Brahms był bardzo komplementowany przez Schumanna, a jego praca cieszyła się dużym zainteresowaniem. Brahms stał się przyjacielem rodziny i rozwinął emocjonalne przywiązanie do Klary Schumann. Kiedy Schumann zmarł, Brahms mógł romantycznie związać się z Clarą.
Styl Brahmsa był staromodny, choć zawierał kilka nowych elementów i nadal był postrzegany jako innowator. Stał się rywalem Wagnera i Liszta, którzy byli bardziej przesadni i rewolucyjni w swojej pracy. Podobnie jak Gustav Mahler, Brahms był bezwzględnym perfekcjonistą, który wyrzucił wiele ze swoich wcześniejszych prac za to, że nie był wystarczający.
W wieku 35 lat Brahms napisał „Niemieckie Requiem”, które przyniosło mu sławę w całej Europie. To uznanie jego umiejętności wywołało mnóstwo pracy, umacniając reputację jednego z największych kompozytorów przed śmiercią z powodu raka w wieku 63 lat.
Słynni kompozytorzy niemieccy
Niemcy plenują się na większości list największych kompozytorów. Taka popularność jest całkowicie uzasadniona. Rzeczywiście, niemieccy kompozytorzy byli zawsze obecni w muzyce klasycznej i stworzyli jedne z najtrwalszych utworów, jakie kiedykolwiek napisano. Niemiecka muzyka klasyczna obejmuje różnorodne style i temperamenty, pozwalając wielu słuchaczom cieszyć się twórczością jednych z największych geniuszy, jakie kiedykolwiek żyli.
