Fit for a King: Ranking wszystkich 5 albumów jednego z najlepszych współczesnych artystów muzyki metalowej

Pasuje do Metalhead

Od czasu ich powstania nieco ponad dziesięć lat temu chrześcijański zespół metalowy Fit for a King zagrał setki koncertów przed tysiącami słuchaczy, spragnionych ich szczególnej marki metalu i zawsze spragnionych nowych materiałów. W tym dziale zespół nigdy się nie zawiódł, wydając od 2013 roku cztery albumy studyjne wraz z Solid State Records, a także ponownie nagraną wersję niezależnego wydawnictwa Descendants pod koniec 2013 roku. Czysto subiektywnie, uważam, że albumy te dobrze pasują na skalę, od „dobrego” do „zdumiewającego”.

W ciągu ostatnich sześciu lat zespół wyrósł i ukształtował swoje brzmienie, być może nie zawsze dojrzewające w sposób, jakiego się spodziewali, ale przynajmniej dostarczając muzykę, która była wyjątkowa i różna od ich współczesnych lub wcześniejszych albumów. Chcę uszeregować te różne albumy i omówić je. Co sprawia, że ​​każdy album jest wyjątkowy i co to mówi o Fit for a King?

5. „Potomkowie” (2011/2013)

Lista utworów „Potomkowie”

Ten album jest trochę dziwny w rankingu, ponieważ technicznie został wydany dwukrotnie. FFAK wydało go niezależnie w 2011 roku, ale po wybraniu przez wytwórnię Solid State Records pod koniec 2013 roku wydali wersję „redux”. Po wysłuchaniu obu wersji będę jednak mówił o nich jako o pojedynczej jednostce .

Umieszczam ten album na samym dole listy, ponieważ chociaż jest kilka wyróżniających się piosenek, duża część materiału po prostu nigdy nie zaszkodziła mi tak dobrze. „Ancient Waters” i „The Architect” stoją łeb w łeb nad resztą albumu: ten pierwszy przyciąga cię do albumu z niesamowitym intro i wspaniałym otwierającym wokalem frontmana Ryana Kirby'ego; ten drugi ma niesamowite momenty instrumentalne i świetny czysty refren, ale to gościnny gościnnie wokalista Memphis May Fire Matty Mullins, który wyróżnia drugą połowę piosenki.

„Starożytne wody”

Podwójna natura albumów sprawia, że ​​nieco trudniej jest również uszeregować. Nigdy nie przepadałem za wieloma utworami z pierwotnego wydania - „Descendants” jest dobre, ale trochę za krótkie i nic nie zadziwia mnie w utworach takich jak „Buried”, „Parallels” lub „Hollow Eyes” - i re -release niestety niewiele pomogło.

Jakość dźwięku i jakość produkcji są z pewnością lepsze, ale ostatecznie jest to lśniący połysk nad materiałem, który nie może się równać z lepszymi późniejszymi albumami zespołu. „Ancient Waters”, „The Architect” i „Unchanging” mają nawet chwile, które brzmią lepiej na oryginalnych utworach, a chwile, które bardziej doceniam na reedycji. Oba kończą się odrobinę rozczarowaniem - oryginał jest nieco nijakie i ponownie wydany, ponieważ nie naprawił tylu błędów, ile mógł.

4. Slave to Nothing (2014)

Lista utworów „Slave to Nothing”

Po odkryciu FFAK w 2013 roku byłem bardzo podekscytowany wydaniem 2014. Zarówno ich pierwszy album Solid State, jak i ponowne wydanie Descendants pod ich pasem, zespół był gotowy pójść nigdzie indziej. Ale Slave to Nothing, choć nie jest wsteczne dla zespołu, stanowi niewielkie przesunięcie w nieco bardziej miękkie terytorium.

W żadnym wypadku FFAK nie opuszcza gatunku metalcore ani nie traci dźwięku, który ustalili dla siebie dzięki Creation / Destruction . Ale Slave to Nothing to inny album dla ekipy, który ostatecznie nie jest drugim takim wysiłkiem, na jaki liczyłem.

„Niewolnik do niczego”

Największy numer albumu można podsumować jednym słowem: „middling”. Tak wiele materiałów znalezionych w Slave to Nothing nie wyróżnia się jako niesamowite, w przeciwieństwie do utworów z poprzednich wydań. Nie oznacza to, że świetne piosenki nie istnieją - utwór tytułowy, z gościnnym udziałem For Today Mattie Montgomery, jest absolutnie gwiazdorską piosenką, „A Greater Sense of Self” to singiel, który zahipnotyzował mnie po raz pierwszy, gdy go usłyszałem, a „Forever Unbroken” to hymn pompowany pięścią, który każdy metalowiec może mieć za sobą. Ale kilka słabszych utworów z albumów - „Kill the Pain”, „Hooked”, „Break Away” i „Cleanse My Soul” - nie wnosiło żadnej wyjątkowości do Slave to Nic, zamieszkałego w tym „tam, gdzie był”, usłyszałem ten „eter przeciętności. Istnieją naprawdę dobre awarie, ale czasami są odsuwane na bok przez elementy, które również nie pasują.

Być może najsłabszym elementem albumu jest czysty wokal. Gdy tylko zaczynasz kochać głos Ryana Kirby'ego płonący w „Forever Unbroken”, pamiętasz, że główny czysty wokalista zespołu, Ryan O'Leary, zbombardował swój refren w utworze „Hooked”. Przejście Kirby'ego na głównego czystego wokalistę nie zostanie ukończone do dwóch albumów, ale warto poczekać. To niestety nie jest uzupełnieniem czystek, które oferujemy na tym albumie. O'Leary nie flubuje wszystkiego, co śpiewa - jego praca nad utworami „Zabij ból”, „Oczyść moją duszę” i łagodna ballada „Samolubne oczy” są wciąż bardzo zabawne.

3. Deathgrip (2016)

Lista utworów „Deathgrip”

Trzeci album studyjny FFAK był tym, na który naprawdę czekałem, zanim się wyda. Singles „Pissed Off”, „Dead Memory” i „Cold Room” były fantastycznymi utworami i dały wskazówkę dotyczącą pierwszego albumu „koncepcyjnego” zespołu. Nawiązując do tematów utraty, porzucenia, terroryzmu i ludobójstwa, Deathgrip jest nadal najciemniejszym albumem zespołu.

To wznosi go ponad poprzednie dwa albumy, skupiając się na ponurym skupieniu, które nie wydaje się „mroczne ze względu na bycie mrocznym”, ale raczej „mroczne w celu powiedzenia czegoś o ciemności, z którą wszyscy mamy do czynienia”. Oznacza to, że piosenka taka jak „Pissed Off” to nie tylko eksploracja przemocy w naszym świecie; to lament na temat nasycenia naszego świata nienawiścią i śmiercią oraz tego, jak należy to naprawić.

„Dead Memory” (feat. Jake Luhrs)

Na początku miałam problem z polubieniem Deathgripa . Nie za bardzo mnie to zachwyciło, kiedy po raz pierwszy go słuchałem. Ale im więcej słuchałem, tym bardziej zdawałem sobie sprawę, że piosenki, które lubiłem, były naprawdę dobre ... a piosenki, które nie były wcale takie świetne. Utwory takie jak „Wkurzony”, „Dead Memory”, „Stacking Bodies”, „Cold Room” i „Deathgrip” są niesamowite lirycznie i wokalnie; ale piosenki takie jak „Disease”, „Shadows and Echoes” i „Unclaimed, Unloved” wypadają trochę płasko. Wokal O'Leary'ego, choć znacznie lepszy od Slave to Nothing, wciąż mnie nie zadziwia.

Największą bronią zespołu pod względem wokalu jest naprawdę Kirby. Jego krzyki stają się nie tylko bardziej wyostrzone na tym albumie, ale także czysty wokal. Jego refreny do „Dead Memory” i „Cold Room” to jedne z najlepszych momentów na albumie. Podczas gdy O'Leary zapewnia dobre dźwięki w utworach „Cold Room” i „We Are All Lost”, widząc, że Kirby podnosi czysty wokal, podczas gdy wokół niego szaleją podziały, powstają fajne, prawie czarujące utwory.

2. Dark Skies (2018)

Lista utworów „Dark Skies”

Najnowszy album z naszej listy, Dark Skies to album, na który liczyłem, że zabrzmią nasze trzy poprzednie wpisy. Chociaż Slave to Nothing i Deathgrip zapewniały podobne standardy metalowego FFAK-a wprowadzonego na stół w pierwszym wydaniu Solid State, niektóre elementy wydawały się nieco nie w porządku. Pisanie nie było tak ostre, czysty wokal mógł być niepewny. Kilka świetnych piosenek, ale także te naprawdę rozczarowujące.

Wszystko zmieniło się wraz z Dark Skies . Nie mogę powiedzieć, że zespół „znalazł swój rytm”, ponieważ nie nienawidzę Slave to Nothing ani Deathgrip . Ale Dark Skies to wydawnictwo, które brzmiało najbardziej jak FFAK, w którym się zakochałem w 2013 roku. Obietnica nadziei wkomponowuje się tutaj w ciemniejsze utwory. Album nie jest tak „konceptualny” jak Deathgrip, ale motywy nadziei i światła kwitną pośród niektórych ponurszych fanów materiałów.

„Cena agonii”

Na szczęście znalezienie nudnej piosenki na tym albumie jest trudne. Istnieje kilka słabszych utworów: „Debts of the Soul” to krótsza piosenka, która bardziej przypomina intro do „Oblivion” niż samodzielną ścieżkę; „Engraved” jest przyjemny, ale „Pissed off” i „Ancient Waters” są lepszymi przykładami otwierających utwory. Ale nawet piosenki, których nie byłem wielkim fanem, kiedy zacząłem słuchać - „Anthem of the Defeated” i „Shattered Glass” - wzrosły we mnie, nawet jeśli oba są trochę za krótkie. Na szczęście większość tego albumu jest niesamowita. Utwory „The Price of Agony”, „Backbreaker”, „Youth | Division”, „When Everything Means Nothing”, „Tower of Pain” i „Oblivion” to niesamowite dodatki do arsenału FFAK.

Ryan Kirby w pełni przejął pozycję czystego wokalisty, a zespół nigdy nie podjął lepszej decyzji dotyczącej ich brzmienia. Slave to Nothing i Deathgrip czują się jak przystawki do tego pełnego bufetu. „When Everything Means Nothing” zawdzięcza fantastyczne intro swojemu głosowi, to samo można powiedzieć o refrenie „Youth | Division” i zakończeniu „The Price of Agony”. Wokal Kirby'ego nie jest jedyną bronią wykorzystywaną przez zespół, ale jest świetnym przykładem mądrego procesu decyzyjnego, który oddziela ten album od kilku jego poprzedników.

1. Creation / Destruction (2013)

Lista utworów „Creation / Destruction”

Jeśli chodzi o FFAK, mam osobistą listę 10 najlepszych piosenek. Siedem z tych piosenek pochodzi z Creation / Destruction . „Ancient Waters” może być pierwszą piosenką, którą odkryłem, ale Creation / Destruction to pierwszy album, który odkryłem. Zgłębiając jego głębokości, od początku byłem uzależniony i sześć lat później ciągle się do niego nieskończenie wciskałem.

Album jest błyskawiczny w butelce, coś, co zespół prawdopodobnie próbował powtórzyć i zbliżył się do tego w zeszłym roku w Dark Skies . Nie ma wokalu gościnnego i tak naprawdę nie można go dostrzec. Wszystko to jest metalowe, nasycone ścisłym pisaniem, niesamowitymi załamaniami i wspaniałym wokalem.

"Gorzki koniec"

Tak wiele piosenek działa z wielu powodów. „Warpath” wciąga cię z warczeniem Kirby, gitary riffują aż do jego brutalnych początkowych linii; „Hollow King (Sound of the End)” uderza cię piętnaście sekund najcięższym jak dotąd załamaniem zespołu; „Broken Fame” wykorzystuje majestatyczny głos refrenu Aarona Kadury podczas refrenu. W rzeczywistości połączenie głosów Kadury i Kirby może być największą siłą tego albumu. Czysty wokal Kirby'ego był niesamowity, ale słuchanie go w połączeniu z Kadurą podczas „Bitter End” lub „The Resistance” powoduje, że odczuwam ból, by taki mecz mógł się powtórzyć.

„Skin & Bones” to łagodniejsza ballada, kolejny piękny przykład bogatego głosu Kadury. To jedyna łagodniejsza piosenka na tym albumie, ale może to jedna z moich ulubionych piosenek zespołu. Lirycznie każda z tych piosenek wskazuje na zdolność zespołu do tworzenia narracji i obrazów, które nie opuszczą Twojej głowy. Nawiązując do tematów uzależnienia i wojen duchowych, album nigdy się nie poddaje, więc fani powinni być gotowi, by nigdy nie stracić czujności.

W sumie FFAK wyprodukował ponad pięćdziesiąt piosenek w czasie, gdy byli razem. Ich muzyka należy do najlepszych w chrześcijańskim przemyśle metalowym. Nie każda piosenka jest zwycięzcą, ani też każdy album nie jest idealny. Każda z nich ma swoje mocne i słabe strony, a każda ma co najmniej jedną piosenkę, która mogłaby utknąć w twojej głowie, gdybyś ją wysłuchał. Dzięki mocnym przekazom, fantastycznym tekstom, mocnym wokalom i ciężkim instrumentom, Fit for a King to zespół, który warto sprawdzić. Mają mnóstwo materiału. Na co czekasz?